๗. ลักษณะผู้มีความรู้ดี

๗. ลักษณะผู้มีความรู้ดี

พหุํ ลหุญฺจ คหณํ, สมฺมูปธารณมฺปิ จ;

คหิต อสมฺมุสฺสนํ, เอตํ สุวิญฺญุลกฺขณํฯ

„การคัดเลือกเอาแต่พอดี 

และการใคร่ครวญโดยชอบ

การยึดหลักไม่หลงประเด็น

นั่นเป็นลักษณะของผู้มีความรู้ดี.“

(กวิทัปปณนีติ, หมวดบัณฑิต, ๗)

..

ศัพท์น่ารู้ :

พหุํ (มาก, จำนวนมาก) พหุ+สิ

ลหุญฺจ (เบา, บาง, น้อย) ลหุ+สิ

คหณํ (จับ, ถือ, ยึด) √คห+ยุ > คหณ+สิ, แปลง ยุ เป็น อน,​ แปลง น เป็น ณ.

สมฺมูปธารณมฺปิ จ ตัดบทเป็น สมฺมูปธารณํ+อปิ จ (ภาชนะสำรองรับที่ชอบ, การไตร่ตรอง, การใคร่ครวญโดยชอบ + แม้ด้วย, แม้อนึ่ง) สมฺมา+อุปธารณ > สมฺมูปธารณ+สิ

คหิต (ถูกถือเอาแล้ว, ถูกจับแล้ว) √คห+อิ+ต > คหิต+สิ

อสมฺมุสฺสนํ (การไม่หลงลืม, การไม่หลงประเด็น) สํ+√มุส-สมฺโมเส+ยุ > สมฺมุสฺสน+สิ

เอตํ (นั่น, ข้อนั้น) เอต+สิ สัพพนาม

สุวิญฺญุลกฺขณํ (ลักษณะของผู้มีความรู้ดี) สุวิญฺญู+ลกฺขณ > สุวิญฺญุลกฺขณ+สิ

..