ธมฺมปทคาถาย
ฉพฺพีสติโม พฺราหฺมณวคฺโค
๓๘๓.
ฉินฺท โสตํ
ปรกฺกมฺม,
กาเม ปนูท
พฺราหฺมณ;
สงฺขารานํ
ขยํ ญตฺวา,
อกตญฺญูสิ
พฺราหฺมณฯ
๓๘๔.
ยทา ทฺวเยสุ
ธมฺเมสุ,
ปารคู โหติ
พฺราหฺมโณ;
อถสฺส
สพฺเพ สํโยคา,
อตฺถํ คจฺฉนฺติ
ชานโตฯ
๓๘๕.
ยสฺส ปารํ
อปารํ วา,
ปาราปารํ
น วิชฺชติ;
วีตทฺทรํ
วิสญฺญุตฺตํ,
ตมหํ พฺรูมิ
พฺราหฺมณํฯ
๓๘๖.
ฌายึ วิรชมาสีนํ,
กตกิจฺจํ
อนาสวํ;
อุตฺตมตฺถํ
อนุปฺปตฺตํ,
ตมหํ พฺรูมิ
พฺราหฺมณํฯ
๓๘๗.
ทิวา ตปติ
อาทิจฺโจ,
รตฺติมาภาติ
จนฺทิมา;
สนฺนทฺโธ
ขตฺติโย ตปติ,
ฌายี ตปติ
พฺราหฺมโณ;
อถ
สพฺพมโหรตฺตึ,
พุทฺโธ ตปติ
เตชสาฯ
๓๘๘.
พาหิตปาโป
หิ พฺราหฺมโณ,
สมจริยา
สมโณติ วุจฺจติ;
ปพฺพาชยมตฺตโน
มลํ, ตสฺมา
ปพฺพชิโตติ วุจฺจติฯ