๑๒. ผัคคุณมาส - เดือนมีนาคม
๓๔.
มิเน ผคฺคุณมาสมฺหิ, สุรภิคนฺธิกา สุภา;
ปุปฺผนฺติ วนมฺหิ ทุมา, นวปตฺเตหิ โสภเรฯ
๓๔.
มิเน ผคฺคุณมาสมฺหิ, สุรภิคนฺธิกา สุภา;
ปุปฺผนฺติ วนมฺหิ ทุมา, นวปตฺเตหิ โสภเรฯ
๑๑. มาฆมาส - เดือนกุมภาพันธ์
๓๑.
กุมฺเภสุ มาฆมาเส หิ, ตูลทุมา สุปุปฺผเร;
ปุมฺตาลา มธุรรสํ, มานุชานํ ททนฺติ จฯ
๑๐. ผุสสมาส - เดือนมกราคม
๒๘.
มกาเร ผุสฺสมาเสปิ, ปุปฺผนฺติ ปวายนฺติ จ;
สุนีลวลฺลิปุปฺผานิ, ชนมโนหรานิปิฯ
๘. กัตติกมาส-เดือนพฤศจิกายน
๒๒.
กตฺติกมาสเสฏฺเฐปิ , สมฺปโมทนฺติ มานุชา;
โกสีตกีปุปฺผานิ จ, วิกสนฺติ วายนฺติ จฯ
๗. อัสสยุชมาส - เดือนตุลาคม
๑๙.
วสฺสิเก อสฺสยุชิมฺหิ, วิกสนฺติ อเนกธา;
ปทุมาทิทกชานิ, ปุปฺผานิ มนุญฺญานิ เวฯ
๔. อาสาฬหมาส-เดือนกรกฏาคม
๑๐.
อาสาฬฺโห นาม มาโสปิ, อตีว วิสิฏฺโฐ ภวิ;
ปฏิสนฺธึ คณฺหิ พุทฺโธ, ตสฺมิญฺหิ มุนิ สุธีฯ
ฯ นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺพาสมฺพุทฺธสฺสฯ
ขอความนอบน้อมจงมีแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
ผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง พระองค์นั้น.
๑๐. การนอบน้อมและคำรับรอง
ปณาม ปฏิญฺญา
วตฺถุตฺตยํ นมสิตฺวา, อาเจเร กวิปุงฺคเว;
กสฺสํ ทฺวาทสมาสานํ, พนฺธํ ตมฺมาสวสิกํฯ
"ข้าพเจ้าขอนมัสการพระรัตนตรัย และพระอาจารย์
ทั้งหลายผู้เป็นยอดแห่งกวีแล้ว จักรจนาเรื่องราว
ทีเป็นไปแห่งเดือนทั้ง ๑๒ ตามสมควรแก่เดือนนั้นๆ.“
(กวิทปฺปณนีติ, ปณาม ปฏิญฺญาคาถา)
…..
๙. เดือนห้าหน้าร้อน
‘‘องฺคาริโนทานิ ทุมา ภทนฺเต’’¹
‘‘ยถาปิ รมฺมโก มาโส, คิมฺหานํ โหติ พฺราหฺมณ;
อเต‘ว’ญฺเญหิ มาเสหิ, ทุมปุปฺเผหิ โสภติ’’ฯ²
‘‘วนปฺปคุมฺเพ ยถา ผุสฺสิตคฺเค,
คิมฺหานมาเส ปฐมสฺมึ คิมฺเห’’³
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บัดนี้ หมู่ไม้ทั้งหลาย
มีดอกและใบมีสีแดงดั่งถ่านเพลิง"¹
"ดูกรท่านพราหมณ์ เดือนห้าในคิมหันตฤดู
ย่อมสวยงามยิ่งกว่าเดือนอื่นๆ ด้วยต้นไม้และดอกไม้ ฉันใด.“²
"พุ่มไม้ในป่ามียอดอันบานแล้วในเดือนต้นในคิมหันตฤดู ฉันใด"³
(กวิทปฺปณนีติ ๘/๒)
..
๘. ความปรารถนาของผู้แต่งคัมภีร์
อเนน สุวิสิฏฺเฐน, ปุญฺเญนญฺเญน กมฺมุนา;
มนิสิภิคุรูเหว, คเจฺฉยฺยํ อมตํ สิวํฯ
"ด้วยบุญอันสุดประเสริฐนี้ และกรรมอันเลิศอื่นด้วย
ขอให้ข้าพเจ้าบรรลุนิพพานอันเป็นอมตะพร้อมกับ
วิชชา ๓ อภิญญา ๖ วิโมกข์ ๘ เป็นต้นนั้นเทียว.“
..
๗. ความหวังของผู้แต่งคัมภีร์
ติฏฺฐตํ อยํ เม คนฺโถ, สุสาโร ยาว สาสนํ;
ติฏฺฐเตว สุเตสีนํ, สุสารํ สุปกาสยํฯ
"ขอคัมภีร์อันมีสาระที่ดีของข้าพเจ้านี้
ประกาศสาระประโยชน์ที่ดีงาม
แก่นักศึกษาทั้งหลาย จงดำรงอยู่ได้
ตราบเท่าพระศาสนาดำรงอยู่นั่นเทียว.“
(กวิทปฺปณนีติ อารมฺภคาถา ๗)
..