๑๕๐. พึงเว้นมิตรชั่วคบหาคนดี

๑๕๐. พึงเว้นมิตรชั่วคบหาคนดี

ชเหยฺย ปาปเก มิตฺเต, ภเชยฺย ปณฺฑิเต ชเน;

สาธโว อภิเสเวยฺย, สุเณยฺย ธมฺมมุตฺตมํฯ

„บุคคลพึงละมิตรที่ชั่ว

พึงคบหาคนผู้มีปัญญา

พึงคลุกคลีตีขลุ่ยกับคนดี

และพึงฟังธรรมอันประเสริฐ.“

(กวิทัปปณนีติ หมวดบัณฑิต ๑๕๐)

..

ศัพท์น่ารู้ :

ชเหยฺย (พึงละ, ทิ้ง) หา+อ+เอยฺย ทิวาทิ. ชุโหตฺยาทินัย กัตตุ. 

ปาปเก (ผู้บาป, ผู้ลามก) ปาปก+โย

มิตฺเต (มิตร, เพื่อน, สหาย ท.) มิตฺต+โย

ภเชยฺย (พึงคบหา, สมาคมด้วย) ภช+อ+เอยฺย ภูวาทิ. กัตตุ.

ปณฺฑิเต (บัณฑิต, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์ ) ปณฺฑิต+โย

ชเน (ชน,​ คน ท.) ชน+โย

สาธโว  (สาธุชน, คนดี ท.) สาธุ+โย

อภิเสเวยฺย (พึงคบหา, สมาคม, คลุกคลี) อภิ+เสว+อ+เอยฺย ภูวาทิ. กัตตุ.

สุเณยฺย (พึงฟัง, สดับ)  สุ+ณา+เอยฺย สฺวาทิ. กัตตุ.

ธมฺมมุตฺตมํ ตัดบทเป็น ธมฺมํ+อุตฺตมํ (ซึ่งธรรม+อันอุดม,​ ประเสริฐ) ธมฺม+อํ, อุตฺตม+อํ

..