๑๙๒. คนดีย่อมไม่เป็นที่รักของคนชั่ว

๑๙๒. คนดีย่อมไม่เป็นที่รักของคนชั่ว

โอวเทยฺยานุสาเสยฺย, อสพฺภา จ นิวารเย;

สตญฺหิ โส ปิโย โหติ, อสตํ โหติ อปฺปิโยฯ

"บุคคลใด ย่อมให้โอวาท ย่อมสั่งสอน, 

และห้ามผู้อื่นจากธรรมที่มิใช่ของสัตบุรุษ; 

บุคคลนั้นแล ย่อมเป็นที่รักใคร่ของเหล่าสัตบุรุษ, 

แต่จะไม่เป็นที่รักใคร่ของพวกอสัตบุรุษ.“

(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๒, โลกนีติ ๕๙, ขุ. ธ. ๒๕/๑๖, ขุ. เถร. ๒๖/๓๙๖)

..

ศัพท์น่ารู้:

โอวเทยฺยานุสาเสยฺย: ตัดบทเป็น โอวเทยฺย+อนุสาเสยฺย (ควรโอวาท ควรสั่งสอน) 

โอวเทยฺย (ควรโอวาท, กล่าวสอน) อว+√วท+อ+เอยฺย, 

อนุสาเสยฺย (ควรสั่งสอน, ตามสอน, อนุศาสน์) อนุ+√สาส(สาสุ)+อ+เอยฺย ภูวาทิ. กัตตุ. 

อสพฺภา: (จากธรรมที่มิใช่ของสัตบุรุษ) อสพฺภ+สฺมา  ในโลกนีติ เป็น ปาปกา (จากบาป)

จ: (ด้วย, และ) เป็นนิบาต 

นิวารเย: (ควรห้าม) นิ+√วร+ณย+เอยฺย จุราทิ.​ กัตตุ.

สตญฺหิ: ตัดบทเป็น สตํ+หิ (ของสัตบุรุษ+แต่, ที่แท้) สตํ (ของสัตบุรุษ, คนดี ท.) สนฺต+นํ, หิ เป็นนิบาต (ศัพท์นี้ในพระบาฬีภาษาไทยเป็น สตํ หิ ไม่ได้เป็นบทสนธิกัน)

โส: (..นั้น) ต+สิ สัพพนาม 

ปิโย: (ที่รัก) ปิย+สิ 

โหติ: (ย่อมเป็น) √หู+อ+ติ ภูวาทิ. กัตตุ. 

อสตํ: (ของอสัตบุรุษ, คนพาล ท.) อสนฺต+นํ 

อปฺปิโย: (ไม่เป็นที่รัก) อปฺปิย+สิ

..