๓๔๕. ทรัพย์คนดีคนชั่วต่างกัน
อปฺปมฺปิ สาธูนํ ธนํ, กูปา วาริว นิสฺสโย;
พหุกํปิ อสาธูนํ, น จ วาริว อณฺณเว.
ทรัพย์ของคนดี เหมือนน้ำในบ่อ
แม้จะน้อยก็ใช้สอยใช้กินได้,
ส่วนทรัพย์ของคนชั่วเหมือนน้ำในทะเล
แม้มีมากมาย ก็ใช้สอยใช้กินไม่ได้.
(ธรรมนีติ ปกิณณกกถา ๓๔๕, มหารหนีติ ๘๗, กวิทปฺปณนีติ ๑๙๕, โลกนีติ ๖๓)
--
ศัพท์น่ารู้ :
อปฺปมฺปิ = อปฺปํ+อปิ, อปฺปํ (น้อย, นิดหน่อย) อปฺป+สิ, อปิ (แม้, ถึงแม้) เป็นอุปสัค
สาธูนํ (ของคนดี, สาธุชน ท.) สาธุ+นํ
ธนํ (ทรัพท์) ธนํ+สิ บาทคาถาแรกนี้ ในโลกนีติและกวิทัปปณนีติ เป็น "ธนมปฺปมฺปิ สาธูนํ", มหารหนีติ เป็น "ทพฺพมปฺปํปิ สาธูนํ".
กูปา (จากบ่อ) กูป+สฺมา ในบางคัมภีร์เป็น กูเป (ในบ่อน้ำ, หลุมลึก) กูป+สฺมึ
วาริว ตัดบทเป็น วาริ+อิว (เหมือนน้ำ), วาริ (น้ำ, วารี) วาริ+สิ, อิว (ดุจ, เหมือน, ราวกะ) เป็นนิบาตบอกอุปมา
นิสฺสโย (ที่อาศัย, เครืองอาศัย, นิสสัย) นิสฺสย+สิ
พหุกํปิ ตัดบทเป็น พหุกํ+อปิ (แม้มาก) พหุํ (มาก, เยอะ) พหุ+สิ, อปิ (แม้, ถึงแม้) เป็นอุปสัค ในโลกนีติและกวิทัปปณนีติ เป็น พหุํ อปิ.
อสาธูนํ: (ของพาล, อสาธุชน ท.) อสาธุ+นํ
น (ไม่, หามิได้) เป็นนิบาต
จ (ด้วย, และ, ส่วน) เป็นนิบาต
วาริว (ดุจน้ำ, เหมือนน้ำ) วาริ+อิว วาริ (น้ำ, วารี) วาริ+สิ, อิว (ดุจ, เหมือน) เป็นนิบาตบอกอุปมา
อณฺณเว (ในอรรณพ, ในทะเล) อณฺณว+สฺมึ
---
ในโลกนีติไตรพากย์ (พากย์โลกนีติ) คาถาที่ ๖๓ มีข้อความเกือบเหมือนกันกับในกวิทัปปณนีติ ดังนี้
ธนมปฺปมฺปิ สาธูนํ, กูเป วาริว นิสฺสโย;
พหุํ อปิ อสาธูนํ, น จ วารีว อณฺณเว.
ทรัพย์ของสาธุชน เปรียบเหมือนน้ำในสระ
แม้น้อย ก็มีประโยชน์
ส่วนทรัพย์ของทุรชน แม้มาก ก็เหมือนน้ำในสมุทร
[หาประโยชน์มิไดเลย]
มีสินทรัพย์น้อยหลั่ง--ไหลริน
คือบ่อน้อยนรกิน--อาบได้
ทรัพย์มากหมู่ทมิฬ--มีมั่ง ก็ดี
คือสมุทรฤๅให้--ท่วยอ้างอาศัย.
--
อีกสำนวนหนึ่งจาก โลกนีติไตรพากย์ (พากย์ธัมมนีติ) ของ เสฐียรโกเศศ-นาคประทีป ท่านแปลไว้น่าฟัง ดังนี้
ทรัพย์ของคนดีแม้น้อย ก็เป็นที่พึ่งได้ดุจน้ำในสระ
ของคนถ่อยแม้มากก็พึ่งไม่ได้เลย เปรียบเสมือน
น้ำในทะเล.
--
อีกสำนวนหนึ่ง จากราชนีติ ธรรมนีติ โดย นายทอง หงศ์ลดารมภ์ (มหากิม) ท่านแปลไว้น่าฟัง ดังนี้..
ทรัพย์ของสาธุชน ถึงน้อย
ก็เป็นที่พึ่งได้เหมือนน้ำในบ่อ
แต่ทรัพย์ของคนถ่อย ถึงมาก
ก็พึ่งไม่ได้เหมือนน้ำทะเล.
--

Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen