๓๙๓. บุญสร้างพระไตรปิฏก
ปเทสรชฺชํ วิปุลํ, คณนาโต อสงฺขฺเยยฺโย*;
ฉกามาวจโร เทว-, ราชา โหติ พหุกฺขตฺตุํ.
(ผู้สร้างพระไตรปิฏก)จะได้เป็น
พระเจ้าแผ่นดินครองราชอันไพบูลย์
โดยคำนวณเป็นอสงไขย และจะเป็น
เทวราชาชั้นฉกามาพจรสิ้นหลายวาระ.
(ธรรมนีติ ปกิณณกกถา ๓๙๓)
--
ศัพท์น่ารู้ :
ปเทสรชฺชํ (ความเป็นพระราชาในประเทศ, ครองราช, เป็นพระเจ้าแผ่นดิน) ปเทส+รชฺช > ปเทสรชฺช+สิ, ราช+ณฺย ปัจจัยในภาวตัทธิต > รชฺช+สิ = รชฺชํ, วิ. ราชิโน ภาโว รชฺชํ (ความเป็นแห่งพระราชา ชื่อว่า รชฺชํ, รัชชะ) , ปเทเสุ รชฺชํ ปเทสรชฺชํ (ความเป็นพระเจ้าแผ่นดินในประเทศ ท. ชื่อว่า ปเทสรชฺชํ, ปเทสรัชชะ.)
วิปุลํ (อันไพบูลย์, กว้างใหญ่) วิปุล+สิ
คณนาโต (โดยการนับ) คณนา+โต > คณนาโต จัดเป็นนิบาต
อสงฺขฺเยยฺโย (สภาพที่นับไม่ได้, อสงไขย) น+สงฺขฺเยยฺย > อสงฺขฺเยยฺย+สิ, *เดิมเป็น อสงฺเขฺยโย น่าจะตก ยฺ ไปตัวหนึ่ง จึงได้แก้เป็น อสงฺขฺเยยฺโย หลังได้เทียบเคียงจากสัททนีติ-ธาตุมาลา เห็นว่าสมควรกว่า.
ฉกามาวจโร (ผู้ท่องไปในกามภูมิทั้งหกชั้น, ผู้ท่องเที่ยวอยู่ในสวรรค์หกชั้น, ฉกามาพจร) ฉ+กาม+อวจร > ฉกามาวจร+สิ
เทวราชา (จอมแห่งเทวดา ท., เทวราช, จอมเทพ) เทว+ราช > เทวราช+สิ
โหติ (ย่อมเป็น) √หู+อ+ติ ภูวาทิ. กัตตุ.
--
อีกสำนวนหนึ่งจาก โลกนีติไตรพากย์ (พากย์ธัมมนีติ) ของ เสฐียรโกเศศ-นาคประทีป ท่านแปลไว้น่าฟัง ดังนี้
(ต่อจากเมื่อวาน)
จะเป็นพระเจ้าแผ่นดินประเทศราชอันไพบูลย์
โดยคำนวณนับไม่ถ้วน จะเป็นเทวราช
ชั้นกามาพจรทั้งหก อีกหลายครั้ง.
--
อีกสำนวนหนึ่ง จากราชนีติ ธรรมนีติ โดย นายทอง หงศ์ลดารมภ์ (มหากิม) ท่านแปลไว้น่าฟัง ดังนี้..
และจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน
ปกครองประเทศใหญ่นับครั้งไม่ถ้วน
จะได้เป็นเทวราชในฉกามาจร
อีกหลายครั้งหลายหน.
--
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen