ธมฺมปทคาถาย
สตฺตรสโม โกธวคฺโค
๒๒๑.
โกธํ ชเห
วิปฺปชเหยฺย มานํ,
สญฺโญชนํ
สพฺพมติกฺกเมยฺย;
ตนฺนามรูปสฺมึ
อสชฺชมานํ,
อกิญฺจนํ
นานุปตนฺติ ทุกฺขาฯ
๒๒๒.
โย เว อุปฺปติตํ
โกธํ, รถํ
ภนฺตํว วารเย;
ตมหํ
สารถึ พฺรูมิ,
รสฺมิคฺคาโห
อิตโร ชโนฯ
๒๒๓.
อกฺโกเธน
ชิเน โกธํ,
อสาธุํ สาธุนา
ชิเน;
ชิเน
กทริยํ ทาเนน,
สจฺเจนาลิกวาทินํฯ
๒๒๔.
สจฺจํ ภเณ
น กุชฺเฌยฺย,
ทชฺชา อปฺปมฺปิ
ยาจิโต;
เอเตหิ
ตีหิ ฐาเนหิ,
คจฺเฉ เทวาน
สนฺติเกฯ
๒๒๕.
อหึสกา เย
มุนโย, นิจฺจํ
กาเยน สํวุตา;
เต
ยนฺติ อจฺจุตํ ฐานํ,
ยตฺถ คนฺตฺวา
น โสจเรฯ
๒๒๖.
สทา ชาครมานานํ,
อโหรตฺตานุสิกฺขินํ;
นิพฺพานํ
อธิมุตฺตานํ,
อตฺถํ คจฺฉนฺติ
อาสวาฯ