บทสวดทำวัตรเย็นแปล

บทสวดทำวัตรเย็นแปล

รตนตฺตยปูชา

อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ ภควา,

พระผู้มีพระภาคเจ้า, เป็นพระอรหันต์, ดับเพลิงกิเลสเพลิงทุกข์สิ้นเชิง, 
ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง,

พุทฺธํ ภควนฺตํ อภิวาเทมิ.

ข้าพเจ้า อภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า, ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน.

(กราบ)

สฺวากฺขาโต ภควตา ธมฺโม,

พระธรรม เป็นธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้า, ตรัสไว้ดีแล้ว,

ธมฺมํ นมสฺสามิ.

ข้าพเจ้า นมัสการพระธรรม.

(กราบ)

สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ,

พระสงฆ์ สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า, ปฏิบัติดีแล้ว,

สงฺฆํ นมามิ.

ข้าพเจ้า นอบน้อมพระสงฆ์.

(กราบ) 🎧

ปุพฺพภาคนมการ

(หนฺท มยํ พุทฺธสฺส ภควโต ปุพฺพภาคนมการํ กโรม เส.)

นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส.

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น, ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส, 
ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง.

(ว่า ๓ หน)

พุทฺธานุสฺสติ

(หนฺท มยํ พุทฺธานุสฺสตินยํ กโรม เส)

ตํ โข ปน ภควนฺตํ เอวํ กลฺยาโณ กิตฺติสทฺโท อพฺภุคฺคโต,

ก็กิตติศัพท์อันงามของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น, ได้ฟุ้งไปแล้วอย่างนี้ว่า,

อิติปิ โส ภควา,

เพราะเหตุอย่างนี้ ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น,

อรหํ,

เป็นผู้ไกลจากกิเลส,

สมฺมาสมฺพุทฺโธ,

เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง,

วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน,

เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ,

สุคโต,

เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี,

โลกวิทู,

เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง,

อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ,

เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้ อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า,

สตฺถา เทวมนุสฺสานํ,

เป็นครูผู้สอน ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย,

พุทฺโธ,

เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม,

ภควาติ.

เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้.

พุทฺธาภิคีติ

(หนฺท มยํ พุทฺธาภิคีตึ กโรม เส)

พุทฺธวารหนฺตวรตาทิคุณาภิยุตฺโต,

พระพุทธเจ้าประกอบด้วยคุณ มีความประเสริฐแห่งอรหันตคุณ เป็นต้น,

สุทฺธาภิญาณกรุณาหิ สมาคตตฺโต,

มีพระองค์นั้น ประกอบด้วยพระญาณ และพระกรุณาอันบริสุทธิ์,

โพเธสิ โย สุชนตํ กมลํว สูโร,

พระองค์ใด ทรงกระทำชนที่ดีให้เบิกบาน ดุจอาทิตย์ทำบัวให้บาน,

วนฺทามหํ ตมรณํ สิรสา ชิเนนฺทํ.

ข้าพเจ้าไหว้พระชินสีห์ ผู้ไม่มีกิเลส พระองค์นั้น ด้วยเศียรเกล้า.

พุทฺโธ โย สพฺพปาณีนํ, สรณํ เขมมุตฺตมํ,

พระพุทธเจ้าพระองค์ใด เป็นสรณะอันเกษมสูงสุด ของสัตว์ทั้งหลาย,

ปฐมานุสฺสติฏฺฐานํ, วนฺทามิ ตํ สิเรนหํ.

ข้าพเจ้าไหว้พระพุทธเจ้า พระองค์นั้น อันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกองค์ที่หนึ่ง 
ด้วยเศียรเกล้า.

พุทฺธสฺสาหสฺมิ ทาโส (ทาสี) ว, พุทฺโธ เม สามิกิสฺสโร,

ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระพุทธเจ้า, พระพุทธเจ้าเป็นนายมีอิสระเหนือข้าพเจ้า,

พุทฺโธ ทุกฺขสฺส ฆาตา จ, วิธาตา จ หิตสฺส เม.

พระพุทธเจ้าเป็นเครื่องกำจัดทุกข์ และทรงไว้ซึ่งประโยชน์แก่ข้าพเจ้า.

พุทฺธสฺสาหํ นิยฺยาเทมิ, สรีรญฺชีวิตญฺจิทํ,

ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้ แด่พระพุทธเจ้า,

วนฺทนฺโตหํ (ตีหํ) จริสฺสามิ, พุทฺธสฺเสว สุโพธิตํ.

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตาม ซึ่งความตรัสรู้ดีของพระพุทธเจ้า.

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ, พุทฺโธ เม สรณํ วรํ,

สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี, พระพุทธเจ้าเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า,

เอเตน สจฺจวชฺเชน, วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุสาสเน.

ด้วยการกล่าวคำสัจจ์นี้ ข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา.

พุทฺธํ เม วนฺทมาเนน (มานาย), ยํ ปุญฺญํ ปสุตํ อิธ,

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่ซึ่งพระพุทธเจ้า ได้ขวนขวายบุญใดในบัดนี้.

สพฺเพปิ อนฺตรายา เม, มาเหสุํ ตสฺส เตชสา.

อันตรายทั้งปวงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น.

กาเยน วาจาย ว เจตสา วา,

ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี,

พุทฺเธ กุกมฺมํ ปกตํ มยา ยํ,

กรรมน่าติเตียนอันใด ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้ว ในพระพุทธเจ้า,

พุทฺโธ ปฏิคฺคณฺหตุ อจฺจยนฺตํ,

ขอพระพุทธเจ้า จงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น,

กาลนฺตเร สํวริตุํว พุทฺเธ.

เพื่อการสำรวมระวัง ในพระพุทธเจ้า ในกาลต่อไป.

ธมฺมานุสฺสติ

(หนฺท มยํ ธมฺมานุสฺสตินยํ กโรม เส)

สฺวาขาโต ภควตา ธมฺโม,

พระธรรม เป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ดีแล้ว,

สนฺทิฏฺฐิโก,

เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษา และปฏิบัติ พึงเห็นได้ด้วยตนเอง,

อกาลิโก,

เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ ไม่จำกัดกาล,

เอหิปสฺสิโก,

เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกะผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด,

โอปนยิโก,

เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว,

ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหีติ.

เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน ดังนี้.

ธมฺมาภิคีติ

(หนฺท มยํ ธมฺมาภิคีตึ กโรม เส)

สฺวาขาตตาทิคุณโยควเสน เสยฺโย,

พระธรรมเป็นสิ่งที่ประเสริฐ เพราะประกอบด้วยคุณคือความที่พระผู้มีพระภาคเจ้า 
ตรัสไว้ดีแล้ว เป็นต้น,

โย มคฺคปากปริยตฺติวิโมกฺขเภโท,

เป็นธรรมอันจำแนกเป็น มรรค ผล ปริยัติ และนิพพาน,

ธมฺโม กุโลกปตนา ตทธาริธารี,

เป็นธรรมทรงไว้ซึ่งผู้ทรงธรรม จากการตกไปสู่โลกที่ชั่ว,

วนฺทามหํ ตมหรํ วรธมฺมเมตํ.

ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมอันประเสริฐนั้น อันเป็นเครื่องขจัดเสียซึ่งความมืด.

ธมฺโม โย สพฺพปาณีนํ, สรณํ เขมมุตฺตมํ,

พระธรรมใด เป็นสรณะอันเกษมสูงสุด ของสัตว์ทั้งหลาย,

ทุติยานุสฺสติฏฺฐานํ, วนฺทามิ ตํ สิเรนหํ.

ข้าพเจ้า ไหว้พระธรรมนั้น อันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกองค์ที่สองด้วยเศียรเกล้า.

ธมฺมสฺสาหสฺมิ ทาโส (ทาสี) ว, ธมฺโม เม สามิกิสฺสโร,

ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระธรรม, พระธรรมเป็นนายมีอิสระเหนือข้าพเจ้า,

ธมฺโม ทุกฺขสฺส ฆาตา จ, วิธาตา จ หิตสฺส เม.

พระธรรมเป็นเครื่องกำจัดทุกข์ และทรงไว้ซึ่งประโยชน์แก่ข้าพเจ้า.

ธมฺมสฺสาหํ นิยฺยาเทมิ, สรีรญฺชีวิตญฺจิทํ.

ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้ แด่พระธรรม,

วนฺทนฺโตหํ (ตีหํ) จริสฺสามิ, ธมฺมสฺเสว สุธมฺมตํ.

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตาม ซี่งความเป็นธรรมดีของพระธรรม.

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ, ธมฺโม เม สรณํ วรํ,

สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี, พระธรรมเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า,

เอเตน สจฺจวชฺเชน, วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุสาสเน.

ด้วยการกล่าวคำสัจจ์นี้ ข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา.

ธมฺมํ เม วนฺทมาเนน (มานาย), ยํ ปุญฺญํ ปสุตํ อิธ,

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่ซึ่งพระธรรมได้ขวนขวายบุญใดในบัดนี้,

สพฺเพปิ อนฺตรายา เม, มาเหสุํ ตสฺส เตชสา.

อันตรายทั้งปวง อย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น.

กาเยน วาจาย ว เจตสา วา,

ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี,

ธมฺเม กุกมฺมํ ปกตํ มยา ยํ,

กรรมน่าติเตียนอันใด ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้ว ในพระธรรม,

ธมฺโม ปฏิคฺคณฺหตุ อจฺจยนฺตํ,

ขอพระธรรม จงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น,

กาลนฺตเร สํวริตุํว ธมฺเม.

เพื่อการสำรวมระวัง ในพระธรรม ในกาลต่อไป.

สงฺฆานุสฺสติ

(หนฺท มยํ สงฺฆานุสฺสตินยํ กโรม เส)

สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ,

สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติดีแล้ว,

อุชุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ,

สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติตรงแล้ว,

ญายปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ,

สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด,

ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว,

สามีจิปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ,

สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมู่ใด, ปฏิบัติสมควรแล้ว,

ยทิทํ,

ได้แก่บุคคลเหล่านี้คือ:

จตฺตาริ ปุริสยุคานิ อฏฺฐปุริสปุคฺคลา,

คู่แห่งบุรุษ ๔ คู่, นับเรียงตัวบุรุษ ได้ ๘ บุรุษ,

เอส ภควโต สาวกสงฺโฆ,

นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า,

อาหุเนยฺโย,

เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา,

ปาหุเนยฺโย,

เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขาจัดได้ต้อนรับ,

ทกฺขิเณยฺโย,

เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน,

อญฺชลิกรณีโย,

เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี,

อนุตฺตรํ ปุญฺญกฺเขตฺตํ โลกสฺสาติ.

เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้.

สงฺฆาภิคีติ

(หนฺท มยํ สงฺฆาภิคีตึ กโรม เส)

สทฺธมฺมโช สุปฏิปตฺติคุณาทิยุตฺโต,

พระสงฆ์ที่เกิดโดยพระสัทธรรม ประกอบด้วยคุณมีความปฏิบัติดีเป็นต้น,

โยฏฺฐพฺพิโธ อริยปุคฺคลสงฺฆเสฏฺโฐ,

เป็นหมู่แห่งพระอริยบุคคลอันประเสริฐ แปดจำพวก,

สีลาทิธมฺมปวราสยกายจิตฺโต,

มีกายและจิต อันอาศัยธรรมมีศีลเป็นต้น อันบวร,

วนฺทามหํ ตมริยาน คณํ สุสุทฺธํ.

ข้าพเจ้าไหว้หมู่แห่งพระอริยเจ้าเหล่านั้น อันบริสุทธิ์ด้วยดี.

สงฺโฆ โย สพฺพปาณีนํ, สรณํ เขมมุตฺตมํ,

พระสงฆ์หมู่ใด เป็นสรณะอันเกษมสูงสุด ของสัตว์ทั้งหลาย,

ตติยานุสฺสติฏฺฐานํ, วนฺทามิ ตํ สิเรนหํ,

ข้าพเจ้าไหว้พระสงฆ์หมู่นั้น อันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกองค์ที่สามด้วยเศียรเกล้า.

สงฺฆสฺสาหสฺมิ ทาโส (ทาสี) ว, สงฺโฆ เม สามิกิสฺสโร,

ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระสงฆ์, พระสงฆ์เป็นนาย มีอิสระเหนือข้าพเจ้า,

สงฺโฆ ทุกฺขสฺส ฆาตา จ, วิธาตา จ หิตสฺส เม.

พระสงฆ์เป็นเครื่องกำจัดทุกข์ และทรงไว้ซึ่งประโยชน์แก่ข้าพเจ้า.

สงฺฆสฺสาหํ นิยฺยาเทมิ, สรีรญฺชีวิตญฺจิทํ,

ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้ แด่พระสงฆ์,

วนฺทนฺโตหํ (ตีหํ) จริสฺสามิ, สงฺฆสฺโสปฏิปนฺนตํ.

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตาม ซึ่งความปฏิบัติดีของพระสงฆ์.

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ, สงฺโฆ เม สรณํ วรํ,

สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี, พระสงฆ์เป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า,

เอเตน สจฺจวชฺเชน, วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุสาสเน.

ด้วยการกล่าวคำสัจจ์นี้ ข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา.

สงฺฆํ เม วนฺทมาเนน (มานาย), ยํ ปุญฺญํ ปสุตํ อิธ,

ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่ซึ่งพระสงฆ์ ได้ขวนขวายบุญใด ในบัดนี้,

สพฺเพปิ อนฺตรายา เม, มาเหสุํ ตสฺส เตชสา.

อันตรายทั้งปวง อย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น.

กาเยน วาจาย ว เจตสา วา,

ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี,

สงฺเฆ กุกมฺมํ ปกตํ มยา ยํ,

กรรมน่าติเตียนอันใด ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้ว ในพระสงฆ์,

สงฺโฆ ปฏิคฺคณฺหตุ อจฺจยนฺตํ,

ขอพระสงฆ์ จงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น,

กาลนฺตเร สํวริตุํว สงฺเฆ.

เพื่อการสำรวมระวัง ในพระสงฆ์ ในกาลต่อไป.

คำกรวดน้ำตอนเย็น

อุทฺทิสฺสนาธิฏฺฐานคาถา

(หนฺท มยํ อุทฺทิสฺสนาธิฏฺฐานคาถาโย ภณาม เส)

บทที่ ๑

อิมินา ปุญฺญกมฺเมน, ด้วยบุญนี้ อุทิศให้,

อุปชฺฌายา คุณุตฺตรา, อุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ,

อาจริยูปการา จ, แลอาจารย์ ผู้เกื้อหนุน,

มาตา ปิตา จ ญาตกา. ทั้งพ่อแม่ แลปวงญาติ.

สุริโย จนฺทิมา ราชา, สูรย์จันทร์ แลราชา,

คุณวนฺตา นราปิ จ, ผู้ทรงคุณ หรือสูงชาติ,

พฺรหฺมมารา จ อินฺทา จ, พรหม มาร และอินทราช,

โลกปาลา จ เทวตา. ทั้งทวยเทพ และโลกบาล.

ยโม มิตฺตา มนุสฺสา จ, ยมราช มนุษย์มิตร,

มชฺฌตฺตา เวริกาปิ จ, ผู้เป็นกลาง ผู้จ้องผลาญ,

สพฺเพ สตฺตา สุขี โหนฺตุ, ขอให้เป็นสุขศานติ์ ทุกทั่วหน้า อย่าทุกข์ทน,

ปุญฺญานิ ปกตานิ เม, บุญผองที่ข้าทำ จงช่วยอำนวยสุภผล,

สุขํ จ ติวิธํ เทนฺตุ, ให้สุขสามอย่างล้น,

ขิปฺปํ ปาเปถ โวมตํ. ให้ลุถึง นิพพานพลัน.

อิมินา ปุญฺญกมฺเมน, ด้วยบุญนี้ ที่เราทำ,

อิมินา อุทฺทิเสน จ, แลอุทิศ ให้ปวงสัตว์,

ขิปฺปาหํ สุลเภ เจว, เราพลันได้ ซึ่งการตัด,

ตณฺหุปาทานเฉทนํ. ตัวตัณหา อุปาทาน.

เย สนฺตาเน หินา ธมฺมา, สิ่งชั่ว ในดวงใจ,

ยาว นิพฺพานโต มมํ, กว่าเราจะถึงนิพพาน,

นสฺสนฺตุ สพฺพทา เยว, มลายสิ้น จากสันดาน,

ยตฺถ ชาโต ภเว ภเว. ทุก ๆ ภพ ที่เราเกิด.

อุชุจิตฺตํ สติปญฺญา, มีจิตตรง และสติ ทั้งปัญญา อันประเสริฐ,

สลฺเลโข วิริยมฺหินา, พร้อมทั้ง ความเพียรเลิศ เป็นเครื่องขูดกิเลสหาย,

มารา ลภนฺตุ โนกาสํ, โอกาส อย่าพึงมีแก่หมูมาร สิ้นทั้งหลาย,

กาตุญฺจ วิริเยสุ เม. เป็นช่อง ประทุษร้าย ทำลายล้างความเพียรจม.

พุทฺธาทิปวโร นาโถ, พระพุทธผู้ บวรนาถ,

ธมฺโม นาโถ วรุตฺตโม, พระธรรมที่ พึ่งอุดม,

นาโถ ปจฺเจกพุทฺโธ จ, พระปัจเจกพุทธ สม-,

สงฺโฆ นาโถตฺตโร มมํ. ทบพระสงฆ์ ที่พึ่งผยอง.

เตโสตฺตมานุภาเวน, ด้วยอานุภาพนั้น,

มาโรกาสํ ลภนฺตุ มา, ขอหมู่มาร อย่าได้ช่อง,

ทสปุญฺญานุภาเวน, ด้วยเดชบุญ ทั้งสิบป้อง,

มาโรกาสํ ลภนฺตุ มา. อย่าเปิดโอกาสแก่มาร (เทอญ)

บทกรวดน้ำย่อ

อิทํ เม ญาตีนํ โหตุ, สุขิตา โหนฺตุ ญาตโย.

ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า 
ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า จงมีความสุขเถิด.

บทแผ่เมตตา

สพฺเพ สตฺตา, สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น,

อเวรา โหนฺตุ, จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย,

อพฺยาปชฺฌา โหนฺตุ, จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้พยาบาทเบียดเบียน ซึ่งกันและกันเลย,

อนีฆา โหนฺตุ, จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย,

สุขี อตฺตานํ ปริหรนฺตุ. จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด.

จบทำวัตรเย็นแปล