อตฺถํ มหนฺตมาปชฺช, วิชฺชํ สมฺปตฺติเมว จ;
จเรยฺยามานถทฺโธ โย, ปณฺฑิโต โส ปวุจฺจติ ฯ
“ผู้ใดประสบประสบประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่,
มีวิชาควารู้ดี และลุถึงสมบัติอันประเสริฐ;
ประพฤติตนไม่ถือตัวและไม่แข็งกระด้าง,
เหล่านักปราชญ์เรียกผู้นั้นว่า บัณฑิต.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดบัณฑิต ๑๑๐ มหารหนีติ ๓๔, ธัมมนีติ ๓๘)
..