ธมฺมปทคาถาย
ฉฏฺโฐ
ปณฺฑิตวคฺโค
๗๖.
นิธีนํว
ปวตฺตารํ,
ยํ ปสฺเส
วชฺชทสฺสินํ;
นิคฺคยฺหวาทึ
เมธาวึ,
ตาทิสํ
ปณฺฑิตํ ภเช;
ตาทิสํ
ภชมานสฺส,
เสยฺโย โหติ
น ปาปิโยฯ
๗๗.
โอวเทยฺยานุสาเสยฺย,
อสพฺภา จ
นิวารเย;
สตํ
หิ โส ปิโย โหติ,
อสตํ โหติ
อปฺปิโยฯ
๗๘.
น ภเช ปาปเก
มิตฺเต, น
ภเช ปุริสาธเม;
ภเชถ
มิตฺเต กลฺยาเณ,
ภเชถ ปุริสุตฺตเมฯ
๗๙.
ธมฺมปีติ
สุขํ เสติ,
วิปฺปสนฺเนน
เจตสา;
อริยปฺปเวทิเต
ธมฺเม, สทา
รมติ ปณฺฑิโตฯ
๘๐.
อุทกญฺหิ
นยนฺติ เนตฺติกา,
อุสุการา
นมยนฺติ เตชนํ;
ทารุํ
นมยนฺติ ตจฺฉกา,
อตฺตานํ
ทมยนฺติ ปณฺฑิตาฯ
๘๑.
เสโล ยถา
เอกฆโน, วาเตน
น สมีรติ;
เอวํ
นินฺทาปสํสาสุ,
น สมิญฺชนฺติ
ปณฺฑิตาฯ