ธมฺมปทคาถาย
เอกวีสติโม ปกิณฺณกวคฺโค
๒๙๐.
มตฺตาสุขปริจฺจาคา,
ปสฺเส เจ
วิปุลํ สุขํ;
จเช
มตฺตาสุขํ ธีโร,
สมฺปสฺสํ
วิปุลํ สุขํฯ
๒๙๑.
ปรทุกฺขูปธาเนน,
อตฺตโน
สุขมิจฺฉติ;
เวรสํสคฺคสํสฏฺโฐ,
เวรา โส น
ปริมุจฺจติฯ
๒๙๒.
ยญฺหิ กิจฺจํ
ตทปวิทฺธํ,
อกิจฺจํ ปน
กรียติ;
อุนฺนฬานํ
ปมตฺตานํ,
เตสํ วฑฺฒนฺติ
อาสวาฯ
๒๙๓.
เยสญฺจ
สุสมารทฺธา,
นิจฺจํ กายคตา
สติ;
อกิจฺจนฺเต
น เสวนฺติ,
กิจฺเจ
สาตจฺจการิโน;
สตานํ
สมฺปชานานํ,
อตฺถํ คจฺฉนฺติ
อาสวาฯ
๒๙๔.
มาตรํ ปิตรํ
หนฺตฺวา,
ราชาโน เทฺว
จ ขตฺติเย;
รฏฺฐํ
สานุจรํ หนฺตฺวา,
อนีโฆ ยาติ
พฺราหฺมโณฯ
๒๙๕.
มาตรํ ปิตรํ
หนฺตฺวา,
ราชาโน เทฺว
จ โสตฺถิเย;
เวยฺยคฺฆปญฺจมํ
หนฺตฺวา,
อนีโฆ ยาติ
พฺราหฺมโณฯ