๑๖๖. นักปราชญ์ก็เศร้าหมองได้
สุมหนฺตานิ สุตฺตานิ, ธารยนฺตา พหุสฺสุตา;
เฉตฺตาโร สํสยานญฺจ, กลึ ยนฺติ โลภโมหิตาฯ
„ผู้คงแก่เรียน ทรงจำตำราได้มากมาย,
และยังตัดความสงสัยได้เยอะแยะ
เมื่อยังถูกโลภะและโมหะครอบแล้ว,
ก็ย่อมถึงความระทมทุกข์ได้เช่นกัน.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดบัณฑิต ๑๖๖ มหารหนีติ ๓๘ ธัมมนีติ ๔๒)
..