Montag, 29. Mai 2023

๑๙๒. สิ่งไม่ควรทำ ๓

๑๙๒. สิ่งไม่ควรทำ


สาธารณทารสฺส, ภุญฺเช สาทุเมกโก;

เสเว โลกายติกํ, เนตํ ปญฺญาย วฑฺฒนํ.


ไม่ควรมีภรรยาสาธารณ์

ไม่ควรกินของอร่อยแต่ผู้เดียว

ไม่ควรศึกษาวิชาขัดต่อศีลธรรม

เพราะวิชานั่นไม่ทำให้ปัญญาเจริญ.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๙๒, นรทักขทีปนี ๒๐๒, ขุ. ชา. ๒๘/๙๔๙ วิธุรชาดก)


--

Sonntag, 28. Mai 2023

๑๙๑. ของควรรักษา

๑๙๑. ของควรรักษา


สพฺพทาปิ ธนํ รกฺเข, ทารํ รกฺเข ธนํปิจ;

ทารํ ธนญฺจ อตฺตานํ, รกฺขาเยว สทา ภเว.


พึงรักษาทรัพย์ไว้ในกาลทุกเมื่อ 

พึงรักษาภริยาและทรัพย์ไว้

ทรัพย์และภริยาที่รักษาได้แล้ว 

จะเป็นเครื่องรักษาตนตลอดไป.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๙๑)


--

Samstag, 27. Mai 2023

๑๙๐. คนขอย่อมไม่เป็นที่รัก

๑๙๐. คนขอย่อมไม่เป็นที่รัก


ยาจโก อปิโย โหติ, ยาจํ อททมปฺปิยํ;

ตสฺมา เสฎฺฐนโร โลเก, ธนํ สิปฺปํ ปริคฺคเห.


คนขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ

คนถูกขอเมื่อไม่ให้ ย่อมเป็นที่ชังของผู้ขอ

เหตุนั้น คนผู้ประเสริฐในโลก

ควรรวบรวมทรัพย์และศิลปะไว้.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๙๐)


--

Freitag, 26. Mai 2023

๑๘๙. ศรัทธาและความรัก

๑๘๙. ศรัทธาและความรัก


สทฺธาเปเมสุ สนฺเตสุ, คเณ มาสกํ สตํ;

สทฺธาเปเมสฺวสนฺเตสุ, มาสกํปิ สตํ คเณ.


เมื่อมีความเชื่อความรักให้กัน

เงินเป็นร้อยเป็นพัน ไม่ต้องนับก็ได้,

แต่เมื่อหมดศรัทธาและความรักต่อกัน

เงินแค่ร้อยเดียว ต้องนับแล้วนับอีก.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๘๙, มหารหนีติ ๑๘๕)


--

Donnerstag, 25. Mai 2023

๑๘๘. คนใกล้ตัว

๑๘๘. คนใกล้ตัว


โย พนฺธุ หิเต ยุตฺโต, โส ปิตา โย โปสโก;

ตํ มิตฺตํ ยตฺถ วิสาโส, ภริยา ยตฺถ นิพฺพุติ.


คนเกื้อกูลต่อกันชื่อว่าพวกพ้อง

คนเลี้ยงดูอุ้มชู ชื่อว่าเป็นพ่อ

คนคุ้นเคยกัน ชื่อว่าเป็นเพื่อน

คนให้ความเย็นใจ ชื่อว่าภริยา.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๘๘, มหารหนีติ ๑๔๔)


--

Mittwoch, 24. Mai 2023

๑๘๗. การนอนบอกฐานะ

๑๘๗. การนอนบอกฐานะ


เอกยาโม นราธิปฺโป, ทฺวิยาโม ปณฺฑิโต นโร;

ตโย ยาโม ฆราวาโส , จตุยาโม ทุคฺคโต.


พระราชาบรรทมยามเดียว, 

นักปราชญ์นอนเพียงสองยาม,

ชาวบ้านนอนเพียงสามยาม, 

แต่คนเข็ญใจนอนตลอดสี่ยาม.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๘๗, โลกนีติ ๑๑๒, กวิทัปปณนีติ ๒๕๔)


--

Dienstag, 23. Mai 2023

๑๘๖. ข่มคนที่ควรข่ม

๑๘๖. ข่มคนที่ควรข่ม


สยํ อายํ วยํ ชญฺญา, สยํ ชญฺญา กตากตํ;

นิคฺคณฺเห นิคฺคณฺหารหํ, ปคฺคณฺเห ปคฺคณฺหารหํ.


ผู้ครองเรือนที่ฉลาดควรทราบ

ความเจริญและความเสื่อมด้วยตนเอง,

ควรรู้กิจทีตนได้ทำแล้วและยังมิได้ทำ;

พึงข่มคนที่ควรข่ม, ยกย่องคนที่ควรยกย่อง.


(ธรรมนีติ ฆราวาสกถา ๑๘๖, โลกนีติ ๑๒๓, กวิทัปปณนีติ ๒๖๑, ขุ. ชา. ๒๗/๒๔๔๒ เตสกุณชาดก)


--