Freitag, 18. Dezember 2020
๑๙๙. คุณความดีคือทูตสัมพันธ์
๑๙๙. คุณความดีคือทูตสัมพันธ์
คุณา กุพฺพนฺติ ทูตตฺตํ, ทูเรปิ วสตํ สตํ;
เกตเก คนฺธํ ฆายิตฺวา, คจฺฉนฺติ ภมรา สยํฯ
"สัตบุรุษทั้งหลายพักอยู่แม้ตั้งไกล,
คุณของท่านย่อมทำความเป็นทูต
หมู่แมลงภู่ สูดเอากลิ่นหอม
ที่ต้นการะเกดแล้ว ย่อมบินไปเอง.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๙, มหารหนีติ ๔๑, ธัมมนีติ ๑๔๓)
..
Donnerstag, 17. Dezember 2020
๑๙๘. ทางแห่งความเสื่อม
๑๙๘. ทางแห่งความเสื่อม
อสนฺตสฺส ปิโย โหติ, สนฺเต น กุรุเต ปิยํ;
อสตํ ธมฺมํ โรเจติ, ตํ ปราภวโต มุขํฯ
"คนมีอสัตบุรุษเป็นที่รัก
ไม่ทำสัตบุรุษให้เป็นที่รัก
ชอบใจธรรมของอสัตบุรุษ,
ข้อนั้น เป็นทางของคนเสื่อม.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๘, โลกนีติ ๖๗, สุตตันตนีติ ๔, ขุ. สุ. ๒๕/๓๐๔ ปราภวสูตร)
..
Mittwoch, 16. Dezember 2020
๑๙๗. โภคทรัพย์ฤาจักมีด้วยการคิด
๑๙๗. โภคทรัพย์ฤาจักมีด้วยการคิด
อจินฺติตมฺปิ ภวติ, จินฺติตมฺปิ วินสฺสติ;
น หิ จินฺตามยา โภคา, อิตฺถิยา ปุริสสฺส วาฯ
“บางสิ่งแม้ที่ไม่ได้คิดไว้ ย่อมมีก็ได้
บางสิ่งแม้ที่คิดเอาไว้ ย่อมพินาศก็ได้
โภคะทั้งหลายของสตรี หรือบุรุษ
จะสำเร็จได้ด้วยความนึกเอาไม่มีเลย.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๗, โลกนีติ ๖๖ ขุ. ชา. ๒๗/๑๘๕๙ สรภชาดก, ๒๘/๔๕๐ มหาชนกชาดก)
..
Dienstag, 15. Dezember 2020
๑๙๖. ควรคิดถึงธรรมเท่านั้น
๑๙๖. ควรคิดถึงธรรมเท่านั้น
อปตฺเถยฺยํ น ปตฺเถยฺย, อจินฺเตยฺยํ น จินฺตเย;
ธมฺมเมว สุจินฺเตยฺย, กาลํ โมฆํ น อิจฺฉเยฯ
"ไม่พึงปรารถนาถึงสิ่งที่ไม่ควรปรารถนา,
ไม่ควรคิดถึงสิ่งที่ไม่ควรคิด;
ควรคิดถึงเฉพาะธรรมะนั่นเทียว,
ไม่ควรยินดีเวลาให้เปล่าจากประโยชน์.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๖, โลกนีติ ๖๕)
..
Montag, 14. Dezember 2020
๑๙๕. ทรัพย์ของคนดี-ดุจวารีในบ่อ
๑๙๕. ทรัพย์ของคนดี-ดุจวารีในบ่อ
ธนมปฺปมฺปิ สาธูนํ, กูเป วาริว นิสฺสโย;
พหุํอปิ อสาธูนํ, น จ วาริว อณฺณเวฯ
“ทรัพย์ของคนดี ถึงจะน้อย ก็อาศัยได้,
เหมือนน้ในบ่อที่คนใช้ดื่มได้,
ส่วนทรัพย์ของคนชั่ว แม้มีจำนวนมาก
พึ่งพาไม่ได้ ดุจน้ำในทะเล ใช้ดื่มไม่ได้.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๕, โลกนีติ ๖๓ มหารหนีติ ๘๗ ธัมมนีติ ๓๔๕)
..
Sonntag, 13. Dezember 2020
๑๙๔. ยาพิษฤทธิ์ฉกาจ (ทรัพย์ของสงฆ์)
๑๙๔. ยาพิษฤทธิ์ฉกาจ (ทรัพย์ของสงฆ์)
น วิสํ วิสมิจฺจาห, ธนํ สงฺฆสฺส อุจฺจเต;
วิสํ เอกํว หนติ, หนติ สงฺฆสฺส สพฺพํฯ
“ผู้รู้ไม่เรียกยาพิษว่า เป็นพิษ,
แต่เรียกทรัพย์ของสงฆ์ว่า เป็นพิษ,
ยาพิษฆ่าคนให้ตายได้ชาติเดียว,
ส่วนทรัพย์ของสงฆ์นั้น ฆ่าคนให้ตายได้ทุกชาติ.“
(กวิทัปปณนีติ หมวดคนดี ๑๙๔, โลกนีติ ๖๒)
..