๑๓.
โลกวคฺโค
คาถาธรรมบท
โลกวรรคที่ ๑๓
๑๖๗.
หีนํ
ธมฺมํ น เสเวยฺย,
ปมาเทน
น สํวเส;
มิจฺฉาทิฏฺฐึ
น เสเวยฺย,
น
สิยา โลกวฑฺฒโนฯ
บุคคลไม่พึงเสพธรรมอันเลว
ไม่พึงอยู่ร่วมกับความ
ประมาท
ไม่พึงเสพมิจฉาทิฐิ
ไม่พึงเป็นคนรกโลก.
(๑๓:๑)
๑๖๘.
อุตฺติฏฺเฐ
นปฺปมชฺเชยฺย,
ธมฺมํ
สุจริตํ จเร;
ธมฺมจารี
สุขํ เสติ,
อสฺมึ
โลเก ปรมฺหิ จฯ
ภิกษุไม่พึงประมาทในบิณฑะที่ลุกพึงขึ้นยืนรับ
พึงประพฤติธรรมให้สุจริต
ผู้ประพฤติธรรมย่อม
อยู่เป็นสุขทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า.
(๑๓:๒)